“بعضی”ها اصولا اونقدر تواضع دارند که آدم فکر میکنه کلا خیلی کارشون درست نیس و تواناییشون معمولیه. اونوقت یه موقعی که سر کار هستی و میخوای از پشت سیستمت بلند شی و یکم استراحت کنی، یه نیم نگاهی به کتابخونه بغل میز کارت میندازی. برای خالی نبودن عریضه یه کتابی رو ور میداری و رو جلدش رو نگاه میکنی: “دایره المعارف تاریخ ایران“.
تصویرسازیهای رو جلدش خیلی پخته و جذابن. در عین حال خیلی هم آشنا به نظرت میرسند. داخلشو که میبینی شگفت زده تر و شیفته تر میشی از دیدن این همه تصویرسازی های حرفه ای و چشم نوازی که تو هر صفحش هس. رنگها، ترکیب بندیها، تنوع و گویایی حالتهای شخصیتها، طنز وفضاسازی تک تک تصاویر خیره کننده و فوق العادست.
اونقد کارا خوبه که اولین تجربه زیبای دیدن یه تصویر خوبو تو بچگیت برات تداعی میکنند. از همون تصویرایی که باعث شد کار الانتو داشته باشی. حالا وقتی از رو کنجکاوی دنبال اسم تصویرگر تو صفحه اول میگردی، همون “بعضی” رو نوشته: لاله ضیایی…
خانم ضیایی! اولا شرمنده چون ممکنه از این پستی که من گذاشتم خوشتون نیاد. ولی دست خودم نبود؛). دوم تبریک برای این همه توانایی و خلاقیتی که به نظرم هر کسی رو برای خوندن مطالب جالب داخل کتاب ترغیب میکنه. سوم آرزوی موفقیت بیشتر و دیدن کارهای فوق العاده بعدی!
دوستان انیمیشنی، تصویرسازی و غیره و ذالک، من دیدن تصاویر دو کتابی که ایشون تصویرسازی کردند (دایره المعارف تاریخ ایران، دایره المعارف تاریخ اسلام) رو به همتون توصیه میکنم. برای من که تجربه لذتبخش و آموزنده ای بود و هست…
——
فرشته شکیب (استاد انیمیشن در تهران): لاله ضیایی دانشجوی ارشد من/ما بود در گروه انیمیشن دانشگاه هنر و انیماتوری بسیار تواناست، اما کار اصلیش کماکان تصویرگری کتاب کودک و کار در نشریات مربوط به کودک است. رشد دانش آموز را که متعلق به اموزش و پرورش است کارمیکند و بسیار کتاب های کودک و نوجوان از جمله همین را.
—–
کتابهای لاله ضیایی در اینجا
