اواخر دوران سلسله قاجار و آغاز دوران پهلوی به ویژه تحت تاثیر انقلاب مشروطه، جامعه ای آگاه تر بین مردم ایران پدید آمد و قلم به دستانی از توده مردم، پا به میدان گذاشتند.
به این ترتیب، در زمینه ترانه های مردم، همزمان با اوج آهنگسازی، یک حرکت خودجوش در جامعه آغاز شد. ترانه هایی که در این دوران ساخته شدند، سَلَف پیش پرده های بعدی بودند و می توان گفت پیش پرده ها که جامعه رنج دیده آن روز ایران را به خود جذب کرد، از این ترانه ها ریشه گرفته بودند.
پیش پرده در واقع صدای جامعه رنج کشیده، آوای مردم کوچه و بازار بود و هراس دستگاه های امنیتی حکومت را از روشنگری هرچه بیشتر اکثریت مردم در پی داشت.
پیشینه پیش‌پرده خوانی به تئاتر یونان باستان برمی‌گردد و تاریخ تقلید از آن به بعد از رنسانس در اروپا می‌رسد. تفاوت عمده میان پیش‌پرده ایرانی با فرنگی در محتوای آنهاست. پیش‌پرده‌های فرنگی بیشتر مشتمل بر موسیقی و نوشته‌های کوتاهی می‌شد که از نظر موضوع با محتوای تئاتر در ارتباط بود. در ایران ولی به مصداق هر چه می‌خواهد دل تنگت بگوی، از آن استفاده‌های تبلیغاتی می‌کردند و غالباً با حاکمیت سرشاخ می‌شدند و با سانسور و جریمه و زندان پاسخ می‌گرفتند. به این ترتیب پیش‌پرده خوانی کار خطرناکی بود و دل شیر می‌خواست که پیش‌پرده خوان‌ها داشتند و بی‌هیچ هراسی کار خود را ادامه می‌دادند.
این کتاب به کوشش مرتضی احمدی با تهیه و تنظیم نت‌ها از بهرنگ بقایی در ۲۴۷ صفحه به همت انتشارات ققنوس در سال ۹۳ منتشر شده است و با شماره ثبت ۵۲۷۳۵۵ در کتابخانه مجلس موجود است.
