سایه های چوبی
لیلا معظمی
لندن: انتشارات نوگام، ۱۳۹۳
«سایههای چوبی» روایت زنان و چالشهای آنها در جامعه، خانواده و رابطه است. با این همه کلیشهای نیست و هدفش مظلوم و قربانی نمایش دادن زن در مقابله با این مشکلات نیست. درونمایه اصلی دیگر این مجموعه مرگ، کودکی و نوستالژی است. با وجود این نویسندهی سایههای چوبی داستان میگوید، شعار نمیدهد.
خواننده در لا به لای همین داستانها میتواند با اندیشههای عمیق نویسنده درگیر شود و دنیای وهمناک او را کشف کند و همچنان روایت داستانی را دنبال کند. علاوه بر همه اینها ساختار روایی غیرخطی داستانهای این مجموعه، غیرمنتظره و خلاقانه بودن آنها خواننده را یک نفس با خود تا انتها میبرد و خواننده هیجانزده از اینکه در داستان بعدی چه چیزی در انتظار اوست، از داستانی فارغ نشده به سراغ داستان بعدی میرود.
بیشتر داستانهای سایههای چوبی حاوی مواردی ممنوعه در جامعه ایران هستند، که میتوانند انتشار آن را در فضای فعلی نشر ایران غیرممکن کنند. اما جذابیت مجموعه در آن است که نویسنده این تابوها را هدف قرار نداده و صرفا برای نشان دادن این موارد ممنوعه نیست که داستان نوشته است. داستانها روایت خودشان را دنبال میکنند و این موارد ممنوعه نیز بخشی از داستان هستند. درست مانند زندگی در ایران.
درباره این داستان:
راز، آرزو و آرمانی در کار نیست، اگر همه آنچه دوست داشتهام و دوست دارم، در کتابهای دور و برم بود، نوشته شده بود و من میخواندمشان، دیگر خودم شال و کلاه نمیکردم که داستان بنویسم. برای من، داستاننویس کسی نیست که پیمانی با خود بسته باشد برای روشنگری و به تبع آن رسالتی بر دوش داشته باشد. برای من نوشتن داستان، آفرینشی هنریست و داستاننویس، مانند هر هنرمند دیگری بیش از هر چیز خود و خودخواهیاش را در میانه میدان به نمایش میگذارد و شاید تنها دلیل دیدهشدنش، رویکرد یگانهاش به مرگ، نیست شدن و جان بیبهای خودش و دیگران باشد. آفرینش هنری، جنگیست که جان کندن هر روز را و مرگ را به مبارزه میخواند و بهانهای میشود برای تاب آوردن رنج، رنجی ناگزیر، رنج بودن، همین صرف بودن بیهیچ دلیلی. و جرأت میخواهد با چنین رنجی رو در رو شدن، چشم در چشم شدن.
متن داستان را می توانید از اینجا بردارید. چندین کتاب دیگر نوگام نیز از انتهای این نسخه قابل بارگذاری است.
کتاب گویای سایه های چوبی را هم می توانید با مراجعه به این صفحه گوش کنید.