مسرت امیرابراهیمی
Masserat Amir-Ebrahimi
جامعه شناس

به دنبال مصاحبه دیگری بودم، این را پیدا کردم مصاحبه برنارد پیوو با بوردیو در سال ۱۹۷۹ (در برنامه معرفی کتاب آپوستروف) برای معرفی کتاب بسیار مهمش : تمایز. بوردیو از انواع سلیقه ها می گوید که چگونه از کودکی در ما نهادینه شده اند و تاریخچه طبیعی خود را دارند. و این که اگر کسی یوگا دوست دارد و دیگری راگبی و یا (همانطور که در کتابش می گوید اما در این مصاحبه از آن حرف نمی زند) چه نوع موسیقی، نقاشی دوست دارد و اینکه چه نوع غذاها و چه مزه هایی را دوست داریم که همه اینها با هم مجموعه ای را می سازند که در واقع مرتبط است با آنچه که جامعه به ما داده است، به آموزش و سرمایه فرهنگی که از طریق خانواده و جامعه کسب کرده ایم و همه اینهاست که ما را از دیگری متمایز می کنند. این مسئله بسیار بزرگی بود که کاملا در بحث های دیروز در مورد پاشایی فراموش شد.

این ۷ دقیقه را که تماشا می کردم فکر کردم که انگار همان قدر که تمایز (در معنای بوردیویی اش) بین عامه مردم با فرهیختگان امروز ما وجود دارد همان قدر هم بین فرهیختگان ما با امثال بوردیو و بودریار و …. وجود دارد و شاید خیلی هم بیشتر ! می گویید غیر قابل مقایسه است ! من هم با شما کاملا موافقم ! هر چیزی را باید در اندازه خودش و در بستر فرهنگی اجتماعی و سیاسی خودش نگاه کرد ! (شاید بتوانیم بگوییم از کوزه همان تراود که در اوست!)

ویدئو به زبان فرانسه:

 Bourdieu – Présentation de La Distinction (1979)

* اشاره این مطلب به بحث روز در فیسبوک است در باره یوسف اباذری و حرفهایش در باره مرتضی پاشایی