“گفتمان تئاتر” نوشته بهرام جلالی پور که با عنوان فرعی جستارهایی در باب نمایشنامه نویسی و نمایش از سوی انتشارات افراز منتشر شده در دو بخش کلی به “مطالعات نظری” و همچنین “مطالعات موردی”این رشته هنری می‌پردازد.
جلالی پور در بخش اول این کتاب مقالاتی نظری حول جنبه‌های مختلف نمایشنامه نویسی را ارائه کرده است. وی ضمن ارائه “پیش درآمدی بر نحوه انتخاب نام نمایشنامه و ملاحظات زیبایی شناختی و کاربردی آن” و “مقدمه‌ای بر معرفی روش‌ها و اصطلاحات مورد استفاده در تقطیع متون نمایشی”، در ادامه به بیان “مقدمه‌ای بر معرفی و بررسی فنون بازگشت به گذشته در تئاتر”، “نقد تواتر به مثابه دستگاهی ارتباطی” و “از خواندن نمایشنامه تا تماشای نمایش” پرداخته است.
همچنین جلالی پور در بخش دوم این کتاب نیز به “مطالعات موردی”پرداخته و با ارائه دو مقاله مجزا با عناوین “تئاتر و دغدغه‌ای به نام بودجه” و “مقدمه‌ای بر آسیب شناسی نظام آموزشی تئاتر در ایران” در مطالعه‌ای تطبیقی به بررسی مسائل مربوط به آموزش و اقتصاد تئاتر در ایران و فرانسه پرداخته است.
مقاله “مقدمه‌ای بر آسیب شناسی نظام آموزشی تئاتر در ایران” ابتدا شامل مقایسه‌ای کلی بین نظام آموزش تئاتر در ایران و فرانسه است و در ادامه نظام آموزشی تئاتر در فرانسه را به همراه مدارج تحصیلی و مراکز آموزشی اصلی آن را معرفی می‌کند. در ضمیمه پیوست نیز فهرستی از نام و نشانی اینترنتی مراکز آموزشی هنرهای نمایشی در فرانسه ارائه می‌شود.
این مطالب می‌تواند مورد توجه آن دسته از مخاطبانی قرار گیرد که مایل به مقایسه کلی ساختار آموزشی تئاتر در ایران و فرانسه هستند. مخاطبان احتمالی دیگر این بخش دانشجویان و سایر داوطلبانی هستند که قصد دارند تحصیلات تئاتر خود را در فرانسه ادامه دهند.
در ابتدای این مقاله می‌خوانیم:
تئاتر در شکل امروزین آن پدیده‌ای وارداتی است و به زحمت از سنت‌های نمایشی بومی نقش پذیرفته است. آموزش این هنر نیز طبعاً آموزش پدیده‌ای وارداتی و متفاوت از شیوه‌های سنتی آموزشی است. در شکل سنتی هنر به عنوان یک حرفه و وسیله‌ای برای ارتزاق و ارثیه‌ای خانوادگی قلمداد و از پدر به فرزند منتقل می‌شد. یعنی در فرایندی کاملاً تجربی و کاملاً عملی. در غیاب این سنت تعلیم و تعلم سنتی و در غیاب یک پیشینه دیرپا و پایا، بهره‌گیری از آموزش‌های مدرن، بیش از پیش رخ می‌نماید.
به این ترتیب در گسترش و توسعه هنرهای نمایشی در ایران ضرورت توجه به امر آموزش صد چندان می‌شود. آموزشی که خود از دو جنبه حائز اهمیت است: نخست جنبه فرهنگسازی؛ یعنی کمک به تربیت تماشاگر تئاتر و ارتقاء سطح فرهنگ جامعه در احساس نیاز به وجود تئاتر؛ و بعد، از جنبه تخصص آفرینی: یعنی ارتقاء سطح دانش و مهارت‌های هنرجویانی که در آینده عرصه‌های آفرینش هنری را در دست خواهند گرفت.
کتاب “گفتمان تئاتر” نوشته بهرام جلالی پور در ۲۲۵ صفحه، شمارگان ۵۰۰ نسخه و با قیمت ۱۳ هزار و ۵۰۰ تومان از سوی انتشارات افراز روانه بازار کتاب شده است.
———–
* با تصحیح نام نویسنده که بهمن جلالی پور عنوان شده بود و بهرام جلالی پور درست است.
