جهان کتاب
شماره ۱ و ۲ از سال بیست و چهارم
فروردین-اردیبهشت ۱۳۹۸
این شماره جهان کتاب همزمان با برپایی نمایشگاه کتاب تهران منتشر شده است با ۸۴ صفحه خواندنی:
این شماره با یک نامه از پرویز دوائی آغاز می شود: «از وقتی تو رفتی …». سپس داستانی با نام «هنر جایی دیگر» آمده است نوشتهٔ اَلی اسمیت، ترجمهٔ پرتو شریعتمداری.
از مقاله‌های نقد و بررسی کتاب در این شماره، عنوان‌های زیر را می‌شود نام برد:
«روایتی بی‌جاساز از ناسیونالیسم ایرانی» از سیّد فرزاد نعمتی که نقدی است بر کتاب پیدایش ناسیونالیسم ایرانی: نژاد و سیاست بیجاسازی نوشتهٔ رضا ضیاء‌ابراهیمی، ترجمهٔ حسن افشار.
«پیشینه‌ای چه شگرف و چه باشکوه!» از عزّت‌الله فولادوند دورودی به بررسی کتابِ از گذشته‌های ایران تألیف ژاله آموزگار اختصاص دارد.
«سایهٔ اسطوره» نوشتهٔ افشین معاصر نقدی است بر کتاب اسطوره و نماد در ادبیات و هنر: گفت‌وگو با جلال ستاری/ ابوالقاسم اسماعیل‌پور مطلق و فروغ اولاد.
داریوش به‌آذین در مقالهٔ «ادیبانه‌های یک طبیب» کتاب رمز ماندگاری سرود ای ایران، ای مرز پر گهر و…/ جواد وهاب‌زاده را بررسی کرده است.
«فراز و فرود یک جزیره» از رجبعلی مختارپور به بررسی کتاب کیش از افول سیراف تا رونق هرمز/ امیر رضوان‌تبار و فرهاد پروانه پرداخته است.
طلیعه خادمیان دومین مجموعه‌مقالات تاریخ پزشکی ایران/ به‌کوشش محمدحسین عزیزی را معرفی کرده است و فهیمه خادمیان به معرفی کتاب سبزگردد شاخساران سپید پرداخته که گزارشی است از پانزده سال فعالیت مرکز آموزشی/ توان‌بخشی سالمندان رنگین‌کمان سپید.
معصومه علی‌اکبری درمقاله‌ای با عنوان «وحشت تاریخ و نیاز به ادبیات داستانی» کتاب هزارتوی آزمون‌های دشوار: زندگی و اندیشه‌های میرچا الیاده…،ترجمهٔ آرمان صالحی را بررسی کرده است.
«نگاه خونسرد به سرنوشت» عنوان نقدی است از امین فقیری بر مجموعه‌داستان جغد برفی/ فاطمه‌مهر خان‌سالار.
«لذّت عشق با طعم فلسفه و چاشنی مرگ» از محمد زین‌الدینی به بررسی رمان مواجهه با مرگ/ برایان مگی، ترجمهٔ مجتبی عبدالله‌نژاد اختصاص دارد.
مانی پارسا در « گربهٔ ژاپنی» نقدی بر رمان ما گربه هستیم/ ناتسومه سوسه‌کی، ترجمهٔ احد علیقلیان نوشته است.
«به روایت شاهدان» از حسین محیی به کتاب سرانجام انسان طراز نوین؛ فروریختن توهّمات/ سوتلانا الکسیویچ، ترجمهٔ مهشید معیری و موسی غنی‌نژاد می پردازد و «هشدارهایی برای نشنیدن» عنوان مرور مجید رُهبانی است بر کتاب اصلاح یا انقلاب: دعوت از خودکامه برای پذیرفتن حقوق سیاسی مردم ایران، ۱۳۵۳-۱۳۵۷/ محمدحسین خسروپناه.
برخی از مقاله‌های متنوع این شماره، چنین است:
«ویراستار یا ویراست‌یار» نوشتهٔ علی صلح‌جو شرحی است بر فرایند ویرایش و مسائل مختلف مربوط به آن با نگاهی انتقادی به ویرایش در ایران.
«نگاهی به چند نمونه خطا در نگاشته‌های چاپی» از یداللّه غلامی مایانی چند نمونهٔ جالب و عبرت‌آموز از بی‌دقتی در چاپ کتاب‌ها و مقاله‌ها را برمی‌شمارد.
سپس مقالهٔ «لُغت‌نامه‌های نَقیضه‌آمیز: از عُبید تا آدونیس» از کامیار عابدی آمده است که در آن نمونه‌هایی از گونه‌ای نقیضه‌پردازی در حیطهٔ لغت‌نامه‌نویسی معرفی شده است.
در ادامه، ترجمهٔ سه مقالهٔ خواندنی را می‌یابیم:
«خواندن پروست در گولاگ: زمانی که برای مردن آماده می‌شویم چه کتابی بخوانیم؟»/ آیتین تارتی‌چی، ترجمهٔ گلی امامی؛
«خاستگاه دیگری‌ها» (مجموعه‌کنفرانس‌های تونی موریسن در دانشگاه هاروارد با موضوع «ادبیّات و احساس تعلّق»)/ ترجمهٔ یاسمن مَنو؛
و «همچنان زنده است: دویست سال با فرانکنشتاین»/ جیل لپور، ترجمهٔ سعید پزشک.
چهارمین بخش از سلسله نوشتارهای «چه شد که صفحه سفید ماند؟»/ کریستوفر رُز، ترجمهٔ پرتو شریعتمداری در پی آمده است.
زری نعیمی در صفحهٔ «هزار و یک داستان» این شماره چهار رمان و مجموعه‌داستان را نقد کرده است: بازخوانی چند جنایت غیرعمدی/ محبوبه موسوی؛ خدا مادر زیبایت را بیامرزد/ حافظ خیاوی؛ سلام/ تبسم غبیشی؛ و کاغذ زرد/ نسرین فرزام‌نیا.
سایه اقتصادی‌نیا در صفحهٔ «وقت شعر» این دفترها را بررسی کرده است: استخوان‌ها و شکارچی بی‌وقفه/ مجتبی پورمحسن؛ و التیام/ سمانه کهربائیان.
معرفی کوتاه ده کتاب و سپس «تازه‌های بازار کتاب»/ فرّخ امیرفریار پایان‌بخش این شماره است.
