سمیه نوروزی
بی خوابی زد به سرم دیشب. بلند شدم به نیت گرم شدن چشم ها کتاب بخوانم تا طبق معمول صفحه ی اول به دوم نرسیده، خوابم ببرد. اما تیرم به سنگ خورد. کتاب را زمین نگذاشتم و تا آخرش خواندم و از پایان ضربه زننده اش مبهوت ماندم…
کتاب، بعد از مقدمه ای مختصر و به جا، از حدود بیست نامه تشکیل شده که بین دو دوست آلمانی رد و بدل می شود؛ یکی یهودی ست و ساکن آمریکا و دیگری در دولت هیتلر، شغلی سیاسی دارد. نامه های دو دوست با احوال پرسی های معمولی شروع می شوند و رفته رفته با روی کار آمدن هیتلر رنگ و بوی سیاست می گیرند. اما آن چه منِ خواننده را متعجب کرد، گنجاندن یک ماجرای تراژیک بود در فاصله ی بین فقط و فقط دو سه نامه و اتفاقی که در عرض دو سه صفحه افتاد و پایانی که متحیر کرد مرا.
این که روندِ عادی نامه های دو دوست درباره ی روزمرگی و کار، یک هو در کوتاه ترین زمان ممکن، تبدیل شود به فضاسازی آلمان هیتلری و نمایش عشق به پیشوا و وصف وضعیت یهودیان ساکن کشورهای همسایه و … این کتاب را نه تنها به اصطلاح شعاری نکرده، بلکه باعث جذابیت و کشش هرچه بیشتر داستان می شود. البته که مترجم هم با نثر خوبش مخاطب را وادار می کند تا آخر کتاب همراهش باشد…
گیرنده شناخته نشد را کاترین کرسمن تیلور نوشته، بهمن دارالشفایی به فارسی برگردانده و نشر ماهی در قطع جیبی منتشر کرده است.
